Logo koudekerke.info
voor 600 | 600-1200 | 1200-1650 | 1650-1800 | 1800-1850 | 1850-1900 | 1900-1940 | 1940-1944 | 1944-heden
algemeen
ontwikkeling dorp
religie
onderwijs
verenigingen
infrastructuur
boerderijen
buitenhuizen
grondgebruik
kustzone
- kaapduin
- zeeduin
- dishoek
- duinlust
- de wijde landen
- zonnevreugd
- westduin
- de vijgeter
- land- en duinzicht
- wielemaker

wijk 't zand
buurtschap 't Zand 1900-1940
Waar kustplaatsen als Domburg en Vlissingen al in de negentiende eeuw een badcultuur ontwikkelden bleef de rest van de Walcherse kust een wat dat betreft onontgonnen gebied. Een bezoek aan de kustzone bij Koudekerke en Dishoek bleef vooral een lokale aangelegenheid. Door de toename van de welvaart en mobiliteit in de eerste decennia van de vorige eeuw werd het echter voor steeds meer mensen mogelijk om in de kustzone te gaan recreëren en nam ook de interesse in kustgebieden buiten Domburg en Vlissingen toe. Het waterwingebied dat zich hier ook in de duinen bevond vormde echter nog steeds een belemmering, waardoor grootschalige ontwikkelingen aan de kust, zoals elders op Walcheren, lang uitbleven.
 
Dishoek te Koudekerke   Pas na de aanleg van een rijwielpad onderlangs de duinen in 1926 kwam het gebied vanaf de Kaapduinseweg richting Westduin echt tot ontwikkeling. Direct aan dit fietspad ontstonden een aantal kleine pensions, hotels, café's en landhuisjes die de tot dan toe agrarische duinstreek een economische impuls gaven. Ze luisteren onder andere naar de toepasselijke namen Kaapduin, Zeeduin, Duinlust, Zonnevreugd, De Wijde Landen, Westduin en Land- en Duinzicht.
BOERINNEN MET FIETS OP HET RIJWIELPAD TE DISHOEK (N039)    
Voor de lokale bevolking van de duinstreek, die voornamelijk bestond uit akkerbouwers bracht de twintigste eeuw ook veranderingen en kansen. Zoals u al heeft kunnen lezen bij het voorgaande hoofdstuk over grondgebruik, zette de versnippering van de landbouwgronden in deze periode verder door. De meeste akkerbouwers hadden al wel enkele koeien om zichzelf van de nodige zuivel te voorzien maar door de lanbouwcrisis daalden de graanprijzen en begonnen ze zich meer en meer toe te leggen op de zuivelhandel. Hierdoor ontstonden kansen voor ondernemers zoals Krijn Wielemaker, die in 1916 een melkslijterij opzette die zou uitgroeien tot het nog immer bestaande Transport en Containerbedrijf Wielemaker. Dit bedrijf is tot op de dag van vandaag onlosmakelijk verbonden met het toerisme aan de Walcherse kust.  Het toerisme bood andere lokale akkerbouwers ook mogelijkheden, zij stichtten onder andere kleine uitspanningen zoals die van boerderij Westduin en De Vijgeter.

Pension Kaapduin  
zie ook: Dishoek
 
Dishoek te Koudekerke   Aan het rijwielpad onderlangs de duinen lag het pension 'Kaapduin'. De locatie is thans niet meer terug te vinden maar bevond zich ten noorden van de Kaapduinseweg aan de duinvoet. Op 24 mei 1930 werd het pand voor publiek geopend. De heer P. Stokx kondigde dit aan in een advertentie in de Vlissingse Courant Daarbij vermelde hij de term "BAD KOUDEKERKE" waarmee deze duinstreek in de jaren dertig en veertig ook wel werd aangeduid. De foto is vermoedelijk kort na de opening gemaakt.
Zowel links als rechts van het pension bevonden zich enkele landhuisjes.
PENSION KAAPDUIN TE DISHOEK OMSTREEKS 1930-1932 (J060)    
Dishoek te Koudekerke   Pension 'Kaapduin' onderging enkele kleine aanpassingen alvorens het in 1935 werd gesloopt en vervangen door een moderner hotel-pension. Het pension van de heer Schrijver werd op 8-6-1935 heropend en was voorzien van elektrisch licht, een grote luxe in die tijd! Het pension omvatte een conferentiezaal, een grote eetkamer, moderne keuken en 12 gastenkamers met stromend water en licht. Rondom had men ruim zicht over het vlakke land enerzijds en de duinen anderzijds. De heer P. Flipse bouwde dit voor die tijd moderne gebouw dat door een onbekend gebleven architect werd ontworpen.
PENSION KAAPDUIN TE DISHOEK OMSTREEKS 1935-1939 (J065)    
Op de hierboven afgebeelde foto staat het herbouwde hotel Kaapduin, met op de voorgrond het rijwielpad. Dat er niet alleen in de landhuisjes werd gerecreerd blijkt uit deze foto waar op het terrein van het pension ook tien tenten staan opgesteld.

Als hotel heeft het pand eigenlijk maar kort dienst gedaan, want in 1939 werd het gevorderd door het Nederlandse leger, in 1940 gevolgd door een vordering van de Duitse bezetter. De heer Schrijver hielt het toen voor gezien en vertrok in oktober 1940 naar Goes. Door de bezetter werd de keuken sterk vergroot. Tijdens de bevrijding in oktober 1944 werd het gebouw door een voltreffer geraakt waarna het gebouw verdween in de krater van de inslag.

Meer foto's zie: Pension Kaapduin
 

Hotel Zeeduin  
zie ook: Dishoek
 
Hotel Zeeduin is vermoedelijk in de periode 1938-1939 gebouwd en werd in mei 1939 geopend door het echtpaar Christiaansen - van Lisdonk. Pas in juni 1943 verschenen er advertenties in de PZC van F en F.P.J. Christiaansen. In de loop de jaren komt zowel het echtpaar Christiaansen - Maas als het echtpaar Christiaansen - de Valk in de zaak.(1) In 1960 werd er een klein hertenparkje bij het hotel gesticht. Hotel Zeeduin te Dishoek 22 werd na 1959 uitgebreid. Dit ging ten koste van de uitstraling van het statige hotel.
 
Dishoek te Koudekerke   Het hoofdgebouw omvatte 17 kamers en op de begane grond een kantoor en recreatieruimte, bar receptie, conservatie- ruimte, spelletjes- en tv-kamer en dienstruimtes waaronder een keuken en wasruimte. Op het terrein stonden verder een vrijstaande dienstwoning, vier zelfstandige bungalows en een aantal hotelkamers in afzonderlijke gebouwen. Tijdens de bloeiperiode van het hotel waren er zo'n 150 slaapplaatsen.
HOTEL ZEEDUIN TE DISHOEK IN 1952 (J068)    
Dishoek te Koudekerke   Vanwege het gebrek aan (erf)opvolging werd het hotel verkocht aan Bouwfonds MAB. In 1999 kwam het hotel leeg te staan en raakt het pand langzaam in verval. Daarna werd het onder andere nog tijdelijk door Chinese studenten bewoond. De bijgebouwen aan de voorzijde waren toen al gesloopt. Na een periode van illegale bewoning braken er enkele brandjes uit waarna het pand werd dichtgetimmerd en tenslotte in augustus 2007 in opdracht van Bouwfonds MAB werd gesloopt.

Meer foto's zie: Hotel Zeeduin
HOTEL ZEEDUIN TE DISHOEK NA 1959 (R698)    

Paviljoen Dishoek  
zie ook: Dishoek
 
Dishoek te Koudekerke   Cornelis Wisse en echtgenote Jacomina Marijs openden op Hemelvaartsdag 1930 het Paviljoen Dishoek. Dit verlofslokaal lag aan het rijwielpad direct bij de duinovergang Kaapduin op adres Koppeijndjesweg16 , later is dit veranderd in Kaapduinseweg 19. Er werden allerlei consumpties, winkelwaren en strand- artikelen verkocht. Waarschijnlijk is de hiernaast getoonde foto gemaakt tijdens de bouw in 1930. Op de voorgrond ziet u het fietspad. Later werden naast deze uitspanning enkele landhuisjes gebouwd. .Op het dak verrees de tekst: "DOUWE EGBERTS, KOFFIE THEE TABAK, DE VLIEGERS LIMONADE".
PAVILJOEN DISHOEK TE DISHOEK IN 1930 (J061)    
Dishoek te Koudekerke   Na de oorlog werd er herbouwd en heropenden Cornelis en Jacomina Wisse in 1948 hun zaak die vanaf dan Café Dishoek heette en waar je ook in pension kon. Begin jaren ’60 kocht de firma Loontjes de zaak. Zij bouwden een automatenhal achter het pand die o.a. werd uitgebaat door Wim van den Ameele en Jacques Rasenberg.

Vanaf 1965 baatte Cocky Engelman het café uit en de pensionkamers werden weer in ere herstelde.
PAVILJOEN DISHOEK TE DISHOEK OMSTREEKS 1950-1960 (N017)    
In 1978 openden Thijs Vierling en echtgenote Riet van der Walle er een Pannekoekenhuis aan de Kaapduinseweg 13 te Dishoek. In 1990 zit A. Reitsma van de Valk in het pannenkoekenhuisje en vanaf 1 februari 2005 zijn Albert en Karin van Steeg de nieuwe eigenaren van het Pannekoekenhuisje.(1) Enkele decennia lang was het pannekoekenhuisje bij de strandovergang een begrip. Je ging zogezegd naar het strand bij het pannekoekenhuisje.
Dit is helaas geschiedenis want in 2015 werd het pand door een projectontwikkelaar gesloopt omdat het plaats moest maken voor een nieuw vakantiehuisjespark dat hier in 2015-2016 verrees.

Meer foto's zie: Paviljoen Dishoek

Eetcafé Duinlust  
zie ook: Dishoek
 
Eetcafé Duinlust is een fraai voorbeeld van een nog bestaand gebouw in Koudekerke dat volgens de architectuurstijl van de 'Amsterdamse school' is ontworpen. De Haagse architect P.W.J. Hoeks (1906-1990) tekende voor het ontwerp. Vermoedelijk was Duinlust zijn eerste project als zelfstandig architect.
 
Dishoek te Koudekerke   In juli 1933 openen de weduwe W. Kluyfhout en zonen het splinternieuwe hotel-café-restaurant Duinlust aan Dishoek 18 te Dishoek. Neeltje Maria Brandes was de weduwe van Willem Kluyfhout en toen zij, van beroep pensionhoudster, in 1942 overleed zetten haar zonen Alexander en Janus Kluyfhout Duinlust voort.

Hier ziet u Eetcafé Duinlust, vermoedelijk na de bouw van 1932-1933 en voor de aanleg van het fietspad in 1936 voor het hotel langs.
EETCAFÉ DUINLUST TE DISHOEK OMSTREEKS 1934-1936 (R738)    
In 1960 zat Leunis Versluijs in Duinlust. In december 1974 heropenden Joop en Koosje van Leeuwen Duinlust en werd het café-pension een zaak die het hele jaar door geopend is. Ze werden bekend onder de namen Joop en Koosje. Op 15 februari 1986 heropenden Gonnie en Jan Christiaansen hotel-café-restaurant Duinlust. Bert van Hasselt en echtgenote exploiteerden vanaf 1992 eetcafe Duinlust. Zij lieten in 1996 speciaal Duinlust Bier brouwen bij de Scheldebrouwerij. In 1999 werden Jurben en Inge Ubbink de nieuwe eigenaren van Duinlust en per 1 maart 2004 namen de huidige eigenaren Yuri en Suzan Hendrikse Duinlust over van de heer Ubbink.(1)

Meer foto's zie: Eetcafé Duinlust
 

Hotel De Wijde Landen  
 
Dishoek te Koudekerke   Pensionhouder Pieter Antonie Stoel trouwde in 1937 met Gijsberta Martina van Riemsdijk en samen baatten ze pension De Wijde Landen aan de Verlengde Dishoekseweg 13 in Dishoek uit. Toen Pieter in 1951 overleed zette zijn weduwe de zaak voort. Ze hertrouwde met Jacobus Johannes Stoel, een broer van Pieter, maar die overleed in 1956. In die periode bezat de familie ook een strandtent waarvoor ze exploitanten zochten, zo bleek uit de PZC van 19 juni 1956. In de loop der jaren kwam ook Pieter Stoel, zoon van Pieter Antonie, in de zaak.(1) Tot op heden is De Wijde Landen in handen van de familie Stoel.
HOTEL DE WIJDE LANDEN TE DISHOEK OMSTREEKS 1930 (J056)    
Verlengde Dishoekseweg te Koudekerke   In juni 2001 werd een nieuwe zuidvleugel van het hotel in gebruik genomen. De dubbele bungalow maakte plaats voor negentien ruime tweepersoons hotelstudio's die van moderne gemakken werden voorzien. Voor de bestaande gebouwen bestaan ook herbouwplannen.

Meer foto's zie: Hotel de Wijde Landen
HOTEL DE WIJDE LANDEN TE DISHOEK OMSTREEKS 1975 (J053)    

Zonnevreugd  
 
Dishoek te Koudekerke   Van het vakantiehuis Zonnevreugd is helaas weinig bekend. Het heeft gestaan aan de Verlengde Dishoekseweg te Dishoek. Gelukkig dook deze prachtige foto op in een particuliere collectie waarop het huis met de duidelijk leesbare tekst 'Zonne Vreugd' te lezen is. Een advertentie van 8 april 1938 in De Zeeuwse Kerkbode, doet vermoeden dat het vakantiehuis voor Christelijke dames en meisjes werd geopend door eigenaar A. Ludikhuize. Het houten vakantiehuis is later vervangen door een andere stenen bouwwerk.

Meer foto's zie: Zonnevreugd
VAKANTIEHUIS ZONNEVREUGD TE DISHOEK IN 1939 (N098)    

Theeschenkerij Westduinen  
zie ook: Dishoek
 
Aan het eind van de Galgeweg, onderaan de duinen, lag het kleine houten boerenhofje van de Familie Eckhart. In 1926 besloten zij tot een woningruil met Adriana Ludwina Hille en haar echtgenoot François Huvers die woonden aan de Gebrandylaan (nu Koudekerkseweg) tussen Middelburg en Koudekerke.
 
boerenhofje met aangebouwde Serre, het latere Hotel Westduin te Koudekerke   Zij zagen potentie in het kleine hofje omdat zij wisten dat hier binnen niet al te lange tijd een rijwielpad zou worden aangelegd van Vlissingen naar Westkapelle. Naast het dagelijkse gebruik van dit pad door arbeiders van de Schelde zagen zij ook kansen voor de verkoop aan recreanten.

Het echtpaar Huvers-Hille begon er de theeschenkerij Westduinen die in 1927 werd uitgebreid met een serre. In 1928 werd een verkoopvergunning voor alcoholische dranken en tabak verkregen en het jaar erna (1929) werd begonnen met een verkooppunt op het strand waaruit later de strandtent Piet Hein is voortgekomen.
1. HET BOERENHOFJE MET DE AANGEBOUWDE SERRE   blank
uitspanning familie Huvers te Koudekerke   Niet alleen arbeiders van De Schelde en toeristen maakten gebruik van de uitspanning, ook de lokale bevolking wist de uitspanning aan het fietspad te waarderen. Hier ziet u van links naar rechts Jo van der Vorst, Grie van Keulen, Antje de Witte en Kee Goedhart.

Tijden veranderen, dat maakt ook deze foto maar weer eens duidelijk. Niets geen speciale fietskleding of gestroomlijnde fietshelmen, gewoon fietsen in je goeie goed! Na een inspannende fietstocht werd destijds nog genoten van een glaasje limonade! Deze werd gedronken op het terras van de familie Huvers bij Westduin.
2. NA EEN FIETSTOCHT WERD ER LIMONADE GEDRONKEN BIJ HUVERS    
De ontwikkelin van Hotel Westduin te Koudekerke   Door de groei van het toerisme liep de zaak gesmeerd waardoor in 1930 werd besloten om het oude boerenhofje te slopen en te vervangen door een nieuw woonhuis waarin ook een pension werd gevestigd. De zaak heette vanaf dat moment 'Pension Westduinen'. Vlak voor de Tweede Wereldoorlog, in 1939, namen de broers Sjaak en Frans Huvers het bedrijf van hun ouders over.

De hiernaast afgebeelde prentbriefkaart toont de ontwikkeling van de uitspanning van De familie Huvers van 1926 tot 2000 als het uitgegroeid is tot 'Hotel Westduin'.

Lees verder
(Westduin 1944-heden)
Meer foto's zie: Westduin
3. ONTWIKKELING HOTEL WESTUIN 1926-2000    
 

Uitspanning De Vijgeter  
zie ook: Zwanenburg
 
Zwanenburg voorheen te Koudekerke blank In 1920 werd er nabij het voormalige fort en batterij 'de Vijgeter' een pad aangelegd en begon men de hier gelegen gelijknamige boerderij te gebruiken om er snoep te verkopen aan badgasten.

De boerderij is in 1944 verwoest, maar de naam de Vijgeter ging daarna over op een Vlissings restaurant dat omstreeks 2006 is gesloopt ten gunste van de kustversterking. De uitspanning aldaar heeft tot die tijd passanten voorzien van hapjes en drankjes.
4. BOERDERIJ DE VIJGETER    

Land- en Duinzicht  
zie ook: Zwanenburg
 
De ondertaande foto toont 'Hotel Pension Land- en Duinzicht' nabij Zwanenburg. Het gebouwtje stond op de plek waar nu het opslagterrein Zwanenburg is van Waterschap Zeeuwse Eilanden. Vroeger viel dit gebied, tot aan de Zwanenburgseweg onder de gemeente Koudekerke.
 
Hotel pension land- en Duinzicht te Koudekerke   Op 3 augustus 1935 opende C. van Emmerik café-pension Land- en Duinzicht aan het rijwielpad bij Zwanenburg. De zaak kwam in 1939 te koop. In 1939 heeft het tijdens de mobilisatie dienst gedaan als onderkomen voor opgeroepen soldaten. In maart 1941 heropende Marinus Jacob Eekman het café-pension dat in april 1942 door de Duitsers werd gevorderd. Bij de bombardementen op de Nolledijk in 1943 is het gebouw geheel vernield.
5. HOTEL PENSION LAND- EN DUINZICHT TE KOUDEKERKE
FOTO C. VAN EMMERIK, RIJWIELPAD B 126
   

Wielemaker  
zie ook: 1944-heden
 
In 2016 vierde het van oorsprong Koudekerkse familiebedrijf Wielemaker haar 100-jarige jubileum en werd de historie van het bedrijf door de vierde generatie Wielemakers op papier gezet. Daaruit maken we op dat Krijn Wielemaker in 1916 als vijftienjarige met paard en wagen een eigen handeltje in het transport van melk startte. Hij was de oudste zoon van Cornelis Wielemaker die een gemengd landbouwbedrijf in Koudekerke bezat en gehuwd was met Krina Abrahamse.

Het gezin telde acht kinderen waar er twee vroeg van stierven. Krijn was een ondernemend type en niet van plan het bedrijf van zijn vader over te nemen. Hij vervoerde aanvankelijk alleen de melk van zijn vader en twee buren naar melkslijters in Vlissingen maar naarmate zijn klantenkring groeide kreeg hij de bijnaam 'Krien de melkboer'. Hij verdiende bij met het houden van biggen. In 1926 trouwt Krijn met Cornelia Brasser en vestigde hij zich in de toenmalige Koppeijndjesweg (nu Kaapduinseweg) te Dishoek. Het echtpaar kreeg twee zoons en een dochter.

Vanaf het eind van de negentiende eeuw gingen steeds meer boeren melkvee houden en sloten zij zich aan bij zuivelcoöperaties waardoor hun afzet gegarandeerd werd. Deze trend zette zich in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw door en leverde Krijn steeds meer melktransporten naar de melkfabrieken van deze coöperaties op. Hij moest op een gegeven moment zelfs een knecht in dienst nemen om het werk aan te kunnen. In 1936 schafte hij zijn eerste vrachtwagen aan, een Ford Truck BB V8 en in 1938 volgde de aanschaf van een Ford Monte Truck. Toen het melkaanbod nog verder toenam ging ook buurman Wisse van café Wisse voor Wielemaker melk rijden en begon ook het vervoer van andere vracht zoals aardappelen en suikerbieten toe te nemen waarmee eigenlijk de basis werd gelegd voor het later meer algemene transportbedrijf.

Vanaf de jaren twintig nam ook het toerisme in Dishoek toe en verschijnen de eerste strandhuisjes op het strand. Die bestonden vaak uit niet meer dan wat planken en wandjes en werden aanvankelijk met de hand de hoge duinen over gesjouwd. Krijn kwam in de jaren 30 op het idee om van 300 afgekeurde spoorbielzen en rijplaten een pad over de duinen aan te leggen waarover hij met zijn paard en wagen bij het vervoer van de strandhuisjes behulpzaam kon zijn. Later schakelde hij ook hier zijn vrachtwagens in. Dit vervoer was echter sterk seizoensgebonden dus het melkvervoer vormde tot de Tweede Wereldoorlog nog de voornaamste inkomstenbron waarbij beiden zoons (Jan en Kees) meehielpen in het bedrijf van hun vader.
 
Dishoek te Koudekerke   Met de bezetting van Nederland en de start van de bouw van de Atlantikwall werd het vanaf de zomer van 1942 verboden om op het strand of onder aan de duinen te komen. De door Wielemaker aangelegde strandopgang werd door de bezetters ontmanteld en zijn vrachtauto's gevorderd waardoor hij uiteindelijk weer op paard en wagen aangewezen is voor het vervoer van melk. Tijdens de bezetting ontkwam ook Wielemaker niet aan het werken voor de Duitsers en werden onder andere kolen getransporteerd van een opslag in Valkenisse naar Vlissingen.
DE STRANDOPGANG TE KAAPDUIN WERD AANGELEGD DOOR WIELEMAKER (R676)    
Tijdens de bevrijding van Walcheren raakte het woonhuis van Krijn door een granaatinslag beschadigd. Dishoek bleef gedurende de daaropvolgende inundatie grotendeels droog net als de dorpskom van Koudekerke. Daartussen verzorgde Krijn met zijn paard en wagen, door het wassende water, het dagelijkse transport van post, brood, vlees en soms ook personen.

Na de bevrijding kreeg hij een Canadese Ford uit 1929 toegewezen en al snel schafte hij meer auto's aan en werden er ook chauffeurs in dienst genomen voor het melktransport en allerlei andere vormen van transport. Tijdens de wederopbouw was er aan alles een gebrek, vooral aan bouwmaterialen, waardoor er door Wielemaker veel stenen, zand en cement werden vervoerd voor lokale aannemers.

De duinovergang die door de Duitsers was ontmanteld werd door Wielemaker weer hersteld en Wielemaker verzorgt sindsdien het transport van de strandhuisjes, de bagage en inboedel van de eigenaren. Voor dit vervoer werden aanvankelijk enkele vrachtwagens uit de dumphandel gebruikt die later werden vervangen door fourwheeldrives. In de wintermaanden sloeg Wielemaker de gedemonteerde strandhuisjes op in de in 1955 gebouwde schuur naast het woonhuis van de dan net getrouwde Jan Wielemaker.

Per 1 januari 1956 werd de firma van Krijn Wielemaker omgezet in de firma K. Wielemaker & Zonen. Kees en Jan Wielemaker zijn voortaan firmanten en Krijn verdwijnt langzaam naar de achtergrond. Hij overleed tenslotte in 1978. Het bedrijf begon zich gaandeweg meer toe te leggen op het transport van afval dat afkomstig was uit het toerisme en de bouw. Dit werd mede ingegeven door het teruglopende traditionele vervoer van melk.
 
In 1966 werd geïnvesteerd in een DAF containervrachtwagen met een laad- en lossysteem en 12 containers voor afval. Na een aarzelende start bleek het systeem aan te slaan en in de jaren erna werd verder uitgebreid en kwam aan het melktransport een definitief einde. Het afvaltransport leverde het bedrijf gelukkig steeds meer werk op en in 1972 werd door Wielemaker een stuk grond aan de Braamweg gekocht voor de aanleg van een eigen stortplaats die ongeveer twee decennia lang in gebruik zou blijven.

In de jaren zeventig veranderde het afvalbeleid van de overheid en kwam de nadruk meer en meer te liggen op recycling en gescheiden inzameling waarop Wielemaker weer inspeelde. De focus van Wielemaker verbreedde zich met de aanleg van de Sloehavens ook langzaam meer richting industrie en daarmee ontstond naast de afvalverwijdering en strandactiviteiten een derde transportpijler die het bedrijf in staat stelde verder uit te breiden en andere bedrijven over te nemen. Verder verhuurde het bedrijf ook nog zo'n 600 zeecontainers voor opslag van onder andere aannemers. Vanaf midden jaren zeventig treden de drie zoons van Kees Wielemaker (Arno, Jan en Krijn) toe tot het bedrijf.

Begin jaren tachtig was Wielemaker onder leiding van de broers Kees en Jan Wielemaker het toeristische Dishoek ontgroeid en had het bedrijf ongeveer twintig medewerkers en vijftien voertuigen. In september 1981 betrok het bedrijf een nieuw pand aan de Braamweg te Koudekerke zodat het verder kon groeien. Naast het bedrijfspand werd ook het huis van Kees Wielemaker gebouwd. Over de verdere ontwikkeling van het bedrijf in Koudekerke leest u hier verder.
 
Het terrein in Dishoek bleef ook na 1981 in gebruik voor de strandactiviteiten. Vanaf 1982 startte Wielemaker met de machinale reiniging van het strand met een shovel en opraapsysteem, daarvoor werd afval nog louter handmatig opgeruimd. In 2006 werd door Wielemaker een nieuwe 'beach cleaner' ontwikkeld welke weliswaar een innovatieprijs verdiende maar qua exploitatie niet rendabel bleek te zijn.

Arno Wielemaker was in 1987 samen met strandhuiseigenaar Reginald Quick de bedenker van de huidige generatie slaaphuisjes die gemonteerd worden op een slede waardoor ze in hun geheel met een vrachtwagen van Wielemaker verplaatst kunnen worden. De opslag van traditionele gedemonteerde huisjes maakte in de jaren erna meer en meer plaats voor de stalling van de huisjes op een slede waarvoor Wielemaker een parkeerterrein bij Dishoek gebruikte en later een nog groter parkeerterrein aan de Westerscheldelaan in gebruik nam. In Dishoek staan in de wintermaanden jaarlijks zo'n 150 strandhuisjes geparkeerd en nog eens 200 stuks staan verspreid in opslagloodsen op Walcheren. Ieder jaar weer worden ze door Wielemaker vanaf de laatste maandag van maart naar het strand getransporteerd.(2)

Lees verder.

copyright © 2001-2024 Sjoerd de Nooijer
laatst bijgewerkt op: 31 05 2021

bronvermelding:
tekst: Sjoerd de Nooijer
afb. 1: nader te bepalen
afb. 2: Rinus Luijk en Sarie Boone
afb. 3: Zeeuws Archief ZI-P-11104
afb. 4: Pieter van Vlaanderen
afb. 5: Andre Cijvat, Zoutelande
afb. J: Ko de Jong
afb. N: Karel Noorlander
afb. R: collectie J. Roose

geraadpleegde bronnen:
- Rinus Luijk en Sarie Boone
- Andre Cijvat, Zoutelande
- A.S. Pattenier, Koudekerke
- Pieter van Vlaanderen
- Beeldbank Zeeuws Archief
- www.veeredronk.nl
- Wielemaker, 100 jaar Wielemaker, Middelburg, 2016

voetnoot 1:
bron: website veeredronk.nl

voetnoot 2:
bron: 100 jaar Wielemaker